TBL: Po 2. kolejkach

Za nami dwie kolejki Tauron Basket Ligi. Kolejki niespodzianek, pozytywnych zaskoczeń, ale dla wielu także rozczarowań. Kto pnie się w górę, a kto spada w dół?

Zgodnie z oczekiwaniami doskonale radzi sobie Trefl Sopot, który wygrał swoje dwa pierwsze pojedynki. Wygrał zaskakująco łatwo. Na inaugurację sezonu wysoko pokonał Kociewskie Diabły (87:65), a w kolejnej kolejce jeszcze wyżej zwyciężył beniaminka z Gdyni (104:74). Świetnie w szeregach żółto-czarnych odnalazł się Przemysław Zamojski, który wyrasta na lidera drużyny. Znakomicie radzą sobie także inni Polacy  - Dylewicz z Waczyńskim, a także amerykański rozgrywający Frank Turner, póki co wicelider pod względem najlepszych asystujących Tauron Basket Ligi. 

Koszykarze Trefla Sopot są póki co liderami tabeli TBL. Na jak długo? (fot.Wojciech Figurski/plk.pl)

Równie dobrze jak podopieczni Žana Tabaka radzą sobie zawodnicy PGE Turowa oraz Stelmetu Zielona Góra. Oba zespoły zdążyły już rozgromić Energę Czarnych Słupsk. Ponadto zgorzelczanie zdeklasowali Rosę Radom, a podopieczni Mihailo Uvalina po wyczerpującym spotkaniu ograli Anwil Włocławek. W przypadku ekipy z Winnego Grodu nie zawodzą jej gwiazdy - Walter Hodge i Quinton Hosley, jeżeli natomiast chodzi o drużynę Miodraga Rajkovicia, to nadspodziewanie dobrze gra w tym roku Michał Chyliński. Świetnie dysponowani są także dotychczas występujący w Zgorzelcu Aaron Cel z Davidem Jacksonem.

Jednak największym pozytywnym zaskoczeniem jak do tej pory jest z pewnością zespół Jeziora Tarnobrzeg, czwarty w ligowej tabeli. Dariusz Szczubiał po raz kolejny stworzył bardzo zgraną ekipę, która za cel ma awans do play-off, co nie ukrywajmy, w Tarnobrzegu byłby nie lada sukcesem. Świetnie, jak to zwykle bywa w takich zespołach, prezentują się Amerykanie: Rahshon Turner, Matt Addison oraz Xavier Alexander. Umiejętnościami z pewnością jednak nie ustępuje im Jakub Dłoniak, a równie dobrze radzi sobie dotychczas praktycznie nie znany kibicom koszykówki Krzysztof Krajniewski. Co z tego wszystkiego wyniknie? Wielu uważa, że Jezioro może być w tym sezonie czarnym koniem rozgrywek. Z pewnością dużo więcej będziemy wiedzieli po ich najbliższym meczu, który rozgrywać będą w Zielonej Górze, czyli mieście faworytem do mistrzowskiego tytułu. 

Po jednym zwycięstwie i jednej porażce mają na koncie AZS Koszalin, Anwil Włocławek, Asseco Prokom Gdynia oraz Polpharma Starogard Gdański. 

W Koszalinie ma to być przełomowy sezon, który wreszcie pozwoli tutejszym koszykarzom na coś więcej niż tylko coroczną walkę o play-off. Tym razem zbudowano bardzo solidną ekipę, złożoną z wielu znanych polskich nazwisk i czołowym centrem ekstraklasy z ubiegłego sezonu. Wszystko to razem wzięte ma dać koszalińskim kibicom przynajmniej awans do "szóstek", jednak oczekiwania są większe, i wielu wprost mówi o medalu. Póki co Akademicy udowodnili, że będzie trzeba się z nimi liczyć. Co prawda przegrali na inaugurację sezonu z Jeziorem Tarnobrzeg, ale już w kolejnym spotkaniu odkupili winy, wysoko pokonując aktualnego mistrza kraju - Asseco Prokom Gdynia. No właśnie, Prokom. Czy obecne rozgrywki będą przełomowymi także dla wielokrotnego championa? Wiele może na to wskazywać. 

Za największą gwiazdę gdyńskiego klubu uznać można w tym sezonie...trenera Kemzure. Litwin to aktualny szkoleniowiec reprezentacji swojego kraju, z którą to zdobył w 2007 roku brązowy medal Mistrzostw Świata w Turcji. Ponadto 42-letni coach w swojej karierze prowadził już tak znane koszykarskie elity jak Lietuvos Rytas Wilno, Khimki Moskwa Region czy Lokomotiv Kubań Krasnodar. 

Mimo znacznie niższego budżetu niż zwykle Asseco Prokom wciąż pozostaje głównym faworytem do mistrzowskiego tytułu, choć po piętach bardzo mocno depcze mu Stelmet Zielona Góra. Główną siłą trójmiejskiego klubu będą z pewnością jego rozgrywający - Jerel Blassingame i Łukasz Koszarek, czyli polski i zagraniczny najlepsi playmakerzy ubiegłych rozgrywek. Warto także zwrócić uwagę na australijskiego środkowego Juliana Khazzouha, który jeszcze w lipcu grał Lidze Letniej NBA, w barwach Los Angeles Lakers. Wystąpił w trzech meczach, średnio notując po 8 pkt. i cztery zbiórki na mecz. 

Prokom sezon rozpoczął zdecydowanie poniżej oczekiwań. W swoim pierwszym meczu długo nie mógł uporać się z lokalnym rywalem, a zarazem beniaminkiem ligi, Startem Gdynia, a w kolejnym starciu został zmieciony z parkietu przez koszaliński AZS. Teraz na drużyną Kemzury czeka teoretycznie łatwiejsze zadanie - Kotwica Kołobrzeg - ale zaraz po niej rywale z najwyższej półki: Stelmet Zielona Góra i PGE Turów.

W Gdyni wielkie zmiany. Kto na nich skorzysta? (fot.Wojciech Figurski/plk.pl)

A co słychać we Włocławku? Ponoć tam także aspiracje wysokie, niektórzy twierdzą, że nawet mistrzowskie. Ale chyba przesadzają...

Trener Adomaitis postawił na zawodników doświadczonych, dobrych obrońców, typowych walczaków. Główne skrzypce w zespole grać mają Amerykanie: Marcus Ginyard, Ruben Boykin i Tony Weeden. Pierwsi dwaj zdołali już pokazać się ze świetnej strony, natomiast na co stać Weedena doskonale wiemy. Anwil na inaugurację pokonał Kotwicę, zaś w hicie 2. kolejki poniósł minimalną porażkę ze Stelmetem. Teraz przed Rottweilerami kolejny ciężki sprawdzian - mecz z Turowem. 

Dużo mniej optymizmu w Starogardzie Gdańskim, gdzie tamtejsza Polpharma - fatalnie radząca sobie w meczach przedsezonowych - zdołała już ponieść dość dotkliwą porażkę z Treflem Sopot, ale i odnieść zwycięstwo nad beniaminkiem z Radomia. Co by jednak było, gdyby nie wysyłany na wakacje Jawan Carter i znakomity Ben McCauley, przede wszystkim właśnie Ben McCauley? Rozmawialiśmy o nim  podczas turnieju w Słupsku z Ewą Machollą (serdecznie pozdrawiam), i oboje stwierdziliśmy, że będzie z niego kawał gracza. Nie myliliśmy się. Już wtedy imponował mi swoją skocznością, dynamiką, zawziętością, warunkami fizycznymi. Nie ukrywam, chętnie widziałbym takiego zawodnika w Słupsku. Tak, zazdroszczę Wam jego. 

Cały czas pilnie śledzę także poczynania Kacpra Radwańskiego i jestem bardzo zawiedziony. Chłopak, który w meczach sparingowych robił na mnie - zresztą nie tylko na mnie - piorunujące wrażenie, w lidze gra tyle co nic. Dziwne, bo przed sezonem był jednym z tych, którzy na parkiecie występowali najwięcej. Ktoś mi wyjaśni? 

Na dziewiątym miejscu w ligowej tabeli plasuje się Kotwica Kołobrzeg. Drużyna wciąż określana jako "ledwo wiążąca koniec z końcem". Jednak u Czarodziei z Wydm ponoć wcale nie jest tak tragicznie. Fakt, kolorowo też nie jest, ale obaw do upadku nie ma. 

Kotwica, która w tym sezonie nie poczuła jeszcze smaku zwycięstwa, uległa dotychczas Anwilowi i Jeziorowi Tarnobrzeg. Warto zwrócić uwagę na świetną postawę w obu tych spotkaniach amerykańskiego rzucającego Seana Mosleya, absolwenta uczelni Maryland Sean Mosley, dla którego przyjazd do Polski jest pierwszym kontaktem z profesjonalną koszykówką. 

Największe dotychczas rozczarowanie w TBL to z pewnością postawa Energi Czarnych Słupsk. Drużyny, która na tle meczów sparingowych, rozpadła się jak domek z kart. Nie ma sensownej taktyki, zagrywek, motywacji, nie ma kto bronić, nie ma kto napędzać ataku. Rzeczywistość jest brutalna i miejsce w jakim obecnie znajduje się słupski zespół jest adekwatne do stylu gry jaki prezentuje ekipa Mariusa Linartasa. Aż żal oglądać. 

Przed Czarnymi teraz mecz ostatniej szansy. Przynajmniej w oczach kibiców. Rywal teoretycznie mało wymagający, bo przedostatnia w ligowej tabeli Rosa Radom. Czy oczekuję zwycięstwa? Tylko i wyłącznie. Jednak jestem też przygotowany na ewentualną porażkę. Czy przygotowany jest też klub?

 W Słupsku, po dwóch kompromitujących porażkach, panują kiepskie nastroje. Czy Czarne Pantery zdołają odkupić winy? (fot.Łukasz Capar/plk.pl)

Ligową tabelę, można rzec że zgodnie z planem, zamykają beniaminkowie Tauron Basket Ligi, wspomniana Rosa Radom i Start Gdynia. Oba zespoły pokazały jednak, że grać w koszykówkę potrafią - Start w spotkaniu z Prokomem, Rosa w meczu z Polpharmą. Najważniejsza jest jednak walka, a jej obu ekipom z pewnością odmówić nie można.

Tak więc, do boju! 

Niedziela z III ligą

Rzadko wybieram się na mecze koszykówki inne niż nasza rodzima Tauron Basket Liga. Po piątkowej klęsce koszykarzy Energi Czarnych Słupsk postanowiłem jednak, że w niedzielne popołudnie zaspokoję się (wybaczcie za określenie) ich młodszymi kolegami, znaczy się tutejszym STK Czarni Słupsk. Drużyną walczącą o awans do drugiej ligi. Na kolacje zaś wybrałem się do pobliskiej Kobylnicy. Tam swoje spotkanie rozgrywało miejscowe SSK. Co ciekawe, obie drużyny spotkały się ze sobą tydzień wcześniej. Po wyczerpującym starciu dość szczęśliwie zwyciężyli Ci pierwsi.

fot. Artur Podlewski 

Czego spodziewałem się po obu spotkaniach? Przede wszystkim ciekawej koszykówki, z dobrą myślą szkoleniową. Nie zawiodłem się. Zacznijmy od Czarnych.

Ci skrzyżowali tego dnia rękawice z SMS PZKosz II Władysławowo. Wygrali wysoko - 86:61. Tamtejszy zespół w całości składa się z wychowanków klubu. Najmłodszy, który zrobił na mnie chyba największe wrażenie, ma zaledwie 16 lat - Wojciech Jakubiak. Zresztą już teraz oglądać go można na parkietach Tauron Basket Ligi. Póki co tylko na rozgrzewce. Najstarszy zaś miał lat 20 - Wojciech Osiński, on swój debiut w PLK ma już za sobą. Zresztą wówczas debiut bardzo udany.

Drużyna poukładana, dość zgrana, z wydaje mi się niezłym trenerem, choć czasem za bardzo surowym. Fajnie się to wszystko oglądało. Szczególnie, że to młode wilki, wielu z nich piekielnie ambitnych, a do tego z potencjałem. Jeżeli mnie pamięć nie myli, część z nich miała już okazję grać w kadrach wojewódzkich.

Mecz z trybun podglądali między innymi trenerzy Furman i Kociołek, czyli szkoleniowcy drużyn, które za chwilę swój mecz rozgrywały we wspomnianej - sąsiadującej ze Słupskiem - Kobylnicy. I to właśnie na zaproszenie tego pierwszego postanowiłem starcie obu zespołów obejrzeć na żywo. Fakt, z lekkim poślizgiem. Ale widziałem chyba wystarczająco.

Spotkanie dużo bardziej emocjonujące niż to Czarnych. Kibiców na trybunach także jakby więcej. I składy już nie takie młode. Większość dawno po 'dwudziestce', byli i z trzydziestoma pięcioma na karku, jak doskonale znany kibicom koszykówki - Dariusz Cywiński. Ten sam, który jeszcze kilka lat temu bronił barw Energi Czarnych Słupsk, Basketu Kwidzyn, Polpaku Świecie czy Sportino Inowrocław. Wśród tych wszystkich zawodników SSK Kobylnica był jednak jeden rodzynek. Nazywa się Patryk Granicki, ma zaledwie 17 lat, a jeszcze do niedawna był moim sąsiadem. Przyznam szczerze, że jak zobaczyłem go grającego, to byłem w lekkim szoku. Wiedziałem, że gra w kosza i radzi sobie całkiem nieźle, ale zobaczyć go w ekipie z Kobylnicy...nie spodziewałem się. A Patryk radził sobie - przynajmniej w drugiej połowie, na którą dotarłem - bardzo dobrze. Szczególne wrażenie robiła na mnie jego technika obrony. Na rozegraniu także był poprawny, a co najważniejsze, ufają mu koledzy z drużyny. Dużo starsi koledzy.

Jednak Kobylnica to przede wszystkim niesamowite walczaki! Ile oni mają w sobie werwy, zapału, chęci wygranej - tylko podziwiać. Do tego zżyty z drużyną trener (takie przynajmniej odniosłem wrażenie), mocno przeżywający mecz, co chwilę podpowiadający coś z ławki. I doświadczenie, co może odgrywać decydującą rolę. Z pewnością owe spotkanie dostarczyło mi dużo więcej emocji aniżeli piątkowe starcie Czarnych z Turowem, o którym najchętniej zapomniałbym jak najszybciej, ale jakoś nie idzie. To świadczyć może jednak tylko o tym, że III liga może być równie elektryzująca jak ekstraklasa. Bez znanych nazwisk, ale przede wszystkim waleczna. A o to przecież się rozchodzi. Dlatego wpadajcie do hal, bo naprawdę warto. Albo nie wpadajcie, po prostu przyjdźcie i kibicujcie.

Najbliższe mecze - 14.10.2012r.:
SMS PZKosz II Władysławowo - SSK Kobylnica, godzina 12:00
STK Czarni Słupsk - GTK Gdynia, godzina 16:00
UKS Basket Ósemka Wejherowo - Itago Gdynia, godzina 16:00
Pogoń Lębork - Fanklub Gdynia, godzina 18:00

---

ps. Kobylnica wygrała z Basketem Wejherowo 69:61

Obraz nędzy

Gwizdy na trybunach, wychodzący przed końcem spotkania kibice, wielka złość i rozczarowanie. Nie tak miał wyglądać początek sezonu w wykonaniu Energi Czarnych, nie tak miało wyglądać ich pierwsze spotkanie w Gryfii.

Nie było tańców, nie było zabawy. Zresztą komu w ogóle było do śmiechu? No chyba że kibiców bawił widok słupskich koszykarzy potykających się o własne nogi. Żeby tylko tyle.

To był horror, droga przez mękę. Nie napiszę, że zawodnicy nie mieli w sobie ambicji, bo widać, że ją mają. Nie napiszę, że nie walczą, bo dostałem zapewnienie, że każdy zapiernicza jak tylko może. Napiszę jednak, że nie mają żadnej motywacji, żadnych zagrywek, żadnych sensownie rozrysowanych akcji. Nie ma też obrony, która w koszykówce jest sprawą kluczową. Nie ma zawodnika, który napędziłby atak. W drużynie jest za to ponoć chemia, szkoda tylko, że nie widać jej za bardzo na boisku. Co więc trzeba zrobić, żeby było lepiej?

A no właśnie. To najlepiej powinien wiedzieć sam trener. Tyle tylko, że albo jest ślepy albo liczy na to, że wszystko jakoś się ułoży. To odnośnie meczu. Bo do cholery - jak można trzymać na boisku przez ponad 26 minut zawodnika, który w danym spotkaniu bardziej szkodzi niż pomaga zespołowi. Zawodnika, który gubi piłkę, boi się rzucać, wejść na kosz. Z całym szacunkiem i wyrazami sympatii do Mateusza Kostrzewskiego, nie wątpię w jego umiejętności, ale najwyraźniej ma swoje gorsze mecze. Drugi paradoks, czyli najjaśniejszy punkt w zespole jest czarny i gra najmniej. No dobra, prawie najmniej. Zaraz po Michale Nowakowskim. Tym samym, na którego spadał cały ciężar gry. Czy więc problem tkwi w trenerze? 

Historia wczorajsza, a w zasadzie to nawet dzisiejsza. Pozwólcie, że nazwisko zachowam dla siebie. 

-Tylko proszę, odpowiedz szczerze. Obiecujesz?

-Ja zawsze jestem szczery. 

-Uważasz, że z Linartasem coś ugracie?

(dłuższa chwila zastanowienia, nieśmiałość)

-Tak. 

Wierzę mu. 

Los kibica nie zawsze jest łaskawy. Nikt nie mówił, że będzie lekko. Po meczu powiedziałem sobie, że do Radomia nie pojadę. Po tym 'TAK' zmieniłem zdanie. 

W zasadzie to zdanie zmieniłem po całej rozmowie. Stwierdzenie 'dajmy im czas' jest idiotyczne, ale już 'dajmy im szansę' brzmi lepiej. Moja ostatnia to właśnie spotkanie z Radomiem. W zasadzie to nie wynik będzie tu grał rolę, choć wygrana zawsze cieszy, a przegrać z beniaminkiem nie wypada. Ważne dla mnie będzie jak zaprezentuje się zespół. Jego styl. 

Dlatego wierzmy, bo wiara czyni cuda. Wiem, że wierzyć w tej sytuacji jest trudno. Wiem także, że wielu nie widzi w tej drużynie potencjału. Mam jednak nadzieję, że już niebawem wszyscy zmienimy zdanie. 

Życzę Wam tego...

Chłopaki, głowa do góry! 

fot. energa-czarni.pl

SHAQ BEZ CENZURY, czyli The Big Shamrock jakiego nie znacie

"Czas, żebyście poznali moją wersję Shaquille'a O'Neala. Zapraszam was do środka, poznacie całą moją życiową podróż, zobaczycie, jakim jestem koszykarzem, ale przede wszystkim zrozumiecie, jakim jestem człowiekiem. Mam nadzieję, że niektóre z tych rzeczy was rozbawią. Inne sprawią, że będziecie mieli łzy w oczach. Ludzie zawsze mi mówili, że przerastam życie. Pozwólcie, że opowiem wam swoją historię, a wy już sami zdecydujecie, jak jest naprawdę."

Superman. Diesel. The Big Aristotle. Shaq Fu. The Big Daddy. The Big Shaqtus. Wilt Chamberneezy. The Real Deal. The Big Shamrock. Shaq.

Człowiek renesansu. Czterokrotny mistrz NBA, gwiazda telewizji, muzyki, idol milionów ludzi. Były gracz między innymi Orlando Magic, Los Angeles Lakers, Miami Heat, Phoenix Suns i Cleveland Cavaliers. Obnaża się ze swoich tajemnic, z przejmującą szczerością opowiada o trudnym dzieciństwie, swojej drodze na szczyt, o swoich marzeniach, rodzinie, przyjaciołach.

To bez wątpienia jedna z najbardziej pożądanych sportowych autobiografii ostatnich miesięcy! Momentami działa jak typowy wyciskacz łez, ale momentami też śmieszy, bawi, a przede wszystkim uczy. Takiego Shaq'a z pewnością jeszcze nie znaliście!

Odkryj jego tajemnice 

SHAQ BEZ CENZURY JUŻ W SPRZEDAŻY !!!

Od wydawnictwa:

Znasz go pod wieloma imionami. Istnieje nawet szansa, że wiesz wszystko na temat jego koszykarskiej kariery: czterokrotny mistrz NBA, trzykrotnie uznany za najbardziej wartościowego gracza, 28 596 punktów na koncie, 13 099 zbiórek, 3 026 asyst, 2 732 bloki i 15 występów w meczu gwiazd.

Fakt, te statystyki są prawie tak spektakularne, jak on sam. Jego psychiczne i fizyczne predyspozycje stanowiły o tym, że Shaq dominował w grze przez prawie dwie dekady.

Jednak Shaquille O’Neal to nie tylko koszykówka.

Słynie przecież ze swojego wesołego i czasami dość prowokacyjnego usposobienia. Rapując w swoich pięciu albumach, wyzywając gwiazdy w programie telewizyjnym „Shaq vs.”, robiąc doktorat czy służąc jako rezerwowy oficer policji, udowadniał na niemal każdym kroku, że jest unikatowy, a jego życie – wielowymiarowe. W niniejszej autobiografii, Shaq opowiada o swojej niesamowitej podróży, od trudnego dzieciństwa, przez epizod z wydaleniem ze szkolnej drużyny, aż do etapu, kiedy kariera koszykarska stała się dla niego ważniejszej niż życie.

Jeśli jednak myślisz, że książka, którą trzymasz w rękach, to kolejna grzeczna biografia, mylisz się – znajdziesz tu spory bagaż kontrowersji, konfliktów między koszykarzami, słownych (i nie tylko) utarczek z trenerami.

W Shaq. Bez cenzury całkowicie obnaża siebie i NBA.

O autorach:

Shaquille O’Neal jest czterokrotnym mistrzem NBA, gwiazdą telewizyjną, muzykiem – krótko: człowiekiem renesansu. Odnosił sukcesy razem z takimi drużynami jak: Orlando Magic, Los Angeles Lakers, Miami Heat, Phoenix Suns i Cleveland Cavaliers. Niedawno zrezygnował z kariery i odszedł z ostatniego zespołu, w którym grał – Boston Celtics.

Jackie MacMullan jest uznawana za czołową autorkę książek nawiązujących tematyką do koszykówki. Stale zaznacza swoją obecność w ESPN, amerykańskiej całodobowej stacji telewizyjnej poświęconej sportowi, a także pisze dla Sports Illustrated i Boston Globe.


ZAMÓW JUŻ TERAZ !!! Polecam. 

Można Panią/Pana prosić do tańca?

Już w piątek inauguracja sezonu Tauron Basket Ligi w słupskiej hali Gryfia. Hali, która od wielu lat nazywana jest 'piekielną', trudną do zdobycia, jedną z najgłośniejszych w Polsce.

Słupscy kibice już dawno wyrobili sobie markę. Teraz przyszła kolejna okazja, aby ta marka stała się jeszcze bardziej rozpoznawalna. Przy okazji pomóc można także Klubowi. Bo kibic to nie tylko doping, to także promocja. Jednak najważniejsza w tym wszystkim jest dobra zabawa. I my Kochani, do tej zabawy, serdecznie Was namawiamy.

fot. energa-czarni.pl 

Pokażcie w sobie luz, dajcie się ponieść muzyce, odpłyńcie od problemów dnia codziennego, miejcie trochę dystansu do siebie. Zaproście do wspólnego tańca swoich sąsiadów z trybun. To nic Was nie kosztuje, a efekt końcowy może być znakomity. Już teraz tańce słupskich kibiców robią furorę wśród innych fanów koszykówki. Na ręce sympatyków Czarnych Panter spływają nie tylko gratulacje, ale również masa ciepłych słów, podziw i szacunek. Pamiętajcie także, że tego typu akcje sprzyjają wizerunkowi Klubu. Już teraz piszą o nas blogerzy, portale koszykarskie i serwisy sportowe. Ostatnio nawet napisał ten najpopularniejszy - Sport.pl 

Niech cała koszykarska Polska zobaczy, jak doskonale potrafią się bawić słupscy kibice. Niech zobaczą to także słupscy koszykarzy, wszak będzie to nasz oficjalny debiut przed ich osobami. Po prostu wstańcie ze swoich miejsc i dajcie się porwać w rytm wakacyjnego hitu "Ona tańczy dla mnie". Pokażcie jak bawi się Polska, pokażcie jak bawi się Słupsk, pokażcie jak bawią się kibice ENERGI CZARNYCH SŁUPSK!

I przy okazji pamiętajcie - WSZYSCY NA CZERWONO!